یادداشت اقتصادی؛
برای توسعه روستاها چه باید كرد؟
ارتباط با مشتری: مدیركل تعاونی های توزیعی وزارت تعاون اظهار داشت: ایجادNGOهای روستایی با سنت روستایی برای تمایل مردم به زندگی بافرهنگ روستاباعث تولید اشتغال برای روستائیان درتامین امنیت وامكانات سرمایه گذاری می گردد.
به گزارش ارتباط با مشتری به نقل از مهر، یعقوب رستمی مال خلیفه مدیركل دفترتعاونی های توزیعی وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی در یادداشتی به بررسی موانع رشد روستاها و راهكارها اشاره نمود كه متن آن از نظرتان می گذرد:
چرا روستاها كانون تولید در ایران نیستند؟ كانون های تولید در ایران هر روز بیشتر از گذشته خالی از جمعیت می گردد و سیل مهاجرت به رغم تلاش های فراوان در چند دهه گذشته همچنان مهار نشده است. روستاها در حالی با بی مهری سیاستگذاران و هنرمندان و... روبرو هستند كه آبادی و عمران ان برای تمامی مسئولان نظام جمهوری اسلامی، هدفی والا تلقی می گردد. به نظر می آید فرصت ویژه ای است تا چرایی وضعیت كنونی در این كانون ها تولید مورد بررسی قرار گیرد تا روشن شود چرا اینجا ایستاده ایم؟
۱- با عنایت به تهیه سند اشتغال، در روستا (كه دارای پتانسیل های طبیعی و خدادادی مانند شرایط دامپروری، كشاورزی، باغداری، گردشگری و صنایع دستی و... هستند)، از این مورد غفلت كرده و در بعضی از روستاها طرح نیمه كاره كارگاه های كوچك و زودبازده و نمونه های مشابه اجرایی شده و كمك هایی ناچیز از سوی نهادهای حمایتی به مدد جویان تعلق گرفته است.
۲- با مطالعه طرح های بین المللی مانند هبیتات این نكته آشكار است كه در كشورهای پیشرفته و توسعه یافته و حتی در حال توسعه به جای كمك های كپسولی، كه تعهدی در مردم برای پیشرفت تولید نمی كند، سیاست های مبتنی بر رویكرد نیاز را در پیش گرفته و دولتها باید به خودیاری روستائیان كمك كنند تا آنان خود بتوانند شرایط خویش را بهبود بخشند.
۳- اقدامات غیر اصولی برای تولید فضای اشتغال پایدار با رویكردهای بالا سبب مهاجرت روستائیان به شهر شده است و متاسفانه حاشیه نشینی روستائیان باعث برهم زدن چهره شهرها و تخریب منظر شهری شده و این وضعیت هم جو اقتصادی و معیشتی ناسالمی در شهرها و مخصوصاً كلان شهرها تولید نموده اند.
۴- عدم عرضه فضاهای مستعد سرمایه گذاری در روستا به سرمایه گذاران داخلی و خارجی و عدم اعطای معافیت های سرمایه گذاری در حوزه مالیات از یك سو و سختگیری و تولید بروكراسی اداری از جانب دیگر منجر به عدم تمایل سرمایه گذاران برای حضور در مناطق روستایی گردیده و مهاجرت آنها به شهرها را رقم زده است.
چه باید كرد؟
۱- تولید NGOهای روستایی و تهیه فضاهای فرهنگی غنی با سنت روستایی برای تمایل مردم به زندگی با فرهنگ روستا و بازگشت غرور روستا نشینی و جلوگیری از تخریب سنت های حسنه بومی، كه سبب تولید اشتغال برای روستائیان مقیم در تامین امنیت و امكانات اولیه برای سرمایه گذاران در آن مناطق می گردد.
۲- تولید تعاونی های خدماتی، اعتباری و سایر گرایش های روستایی با تعریف ساز و كار مناسب برای هر منطقه و تجمیع سرمایه های مالی خرد و استفاده از خرد جمعی با ساز و كار عادلانه وشفاف در جهت بهبود وضعیت روستائیان.
۳- واگذاری اراضی ملی به سرمایه گذاران واقعی و حذف درآمدهای دولتی مانند مالیات و عوارض و هزینه های مجوزات و... برای تولید انگیزه های سرمایه گذاری و تولید ناخالص ملی ( تهیه ساز و كارهای قانونی و كنترلی برای جلوگیری از سوء استفاده افرادسودجو ضروری است).
۴- بررسی شرایط اشتغال روستاها توسط NGOها و تعاونی ها و معرفی طرح های با توجیه اقتصادی در مناطق مختلف به سرمایه گذاری ضمن آمادگی مسئولین محلی خصوصاً فرمانداران، بخشداران، دهیاران و شورای روستاها برای تهیه و انشاء تفاهم نامه همكاری با كارآفرینان می تواند چهره روستا و سیمای اقتصاد ایران را تغییر دهد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب