کارنامه مسکن سازان چینی در الجزایر پیش روی ایران
به گزارش ارتباط با مشتری شنیده می شود که چینی ها مقرر است واحدهای طرح جهش تولید مسکن ایران را با قیمت متری 150 دلار بسازند در حالیکه بنا به قول سازندگان ایرانی، چینی ها هر متر خانه را در سوریه و الجزایر با قیمت 350 تا 400 دلار راه اندازی کردند؛ ازاین رو احیانا می خواهند این فاصله قیمتی را با دریافت نفت ارزان از ایران جبران کنند.
به گزارش ارتباط با مشتری به نقل از ایسنا، بحث استفاده از فناوری چین برای ساخت واحدهای تولید و تامین مسکن ظاهرا جدی شده است. این در حالیست که از حدود ۱۰ سال قبل صنعت ساختمان در ایران پیشرفت چشمگیری داشته است. سازندگان ایرانی می گویند هم اکنون از تکنولوژیهای متنوعی مثل قالب تونلی، سیستم فلز سبک ال اس اف، سوپر پانل و سیستم پیچ و مهره ای در ایران استفاده می شود که پروژه های بسیاری با این روش ها راه اندازی شده و چینی ها قرار نیست فناوری ساخت در ایران را متحول کنند.
حال سوال اینجاست که چرا دولت به انعقاد قرارداد با شرکتهای چینی اصرار دارد؟ با اهمیت ترین دلیل می تواند به کمبود منابع مالی ما مربوط باشد. اگر با چین قرارداد پروژه های جهش تولید و تامین مسکن را به امضا برسانیم می توانیم باتوجه به تحریمها نفت را تهاتر نماییم. در صورتیکه به سبب ظرفیت مناسب تولیدکنندگان ایرانی در صنعت ساختمان، منابع حاصل از فروش نفت می تواند صرف کارهای مهمتری در کشور شود.
مقام دوم جهان را در سدسازی و تعداد مهندس داریم
ایرج رهبر ـ نایب رئیس انجمن انبوه سازان استان تهران ـ با اشاره به موضوع استفاده از سازندگان چینی برای اجرای پروژه جهش تولید و تامین مسکن به ایسنا اظهار داشت: ما ۵۰۰۰ شرکت انبوه ساز و ۵۰۰ هزار مهندس در کشور داریم که به سبب رکود بخش مسکن اغلب آنها بیکار هستند. ما در دو بخش نیروی فنی مهندسی و سدسازی مقام دوم را در جهان داریم. حال بجای این که به صدور خدمات فنی و مهندسی بیاندیشیم، داریم برعکس عمل می نماییم و به فکر واردات این خدمات هستیم.
بین دولت و مجلس درباب استفاده از چین برای ساخت و ساز در ایران اتفاق نظر وجود ندارد. رضایی کوچی ـ رئیس کمیسیون عمران مجلس ـ معتقد می باشد که در طرحهای مسکن باید از توان بخش داخلی استفاده گردد. اما محمودزاده ـ معاون وزیر راه و شهرسازی ـ از مذاکره با چینی ها آگاهی داده و گفته است که آنها مقرر است به ایران تکنولوژی بیاورند. از صحبتهای محمودزاده چنین برمی آید که اگر واحدها با نظارت چین ساخته شود ۳۰ درصد ارزانتر تمام خواهد شد.
نگاهی به کارنامه چین در سوریه، الجزایر و حتی کشور خودمان بیندازیم. شنیده می شود که مقرر است سازندگان چین با متری ۱۵۰ دلار (حدود ۴ میلیون تومان) در ایران خانه بسازند. در صورتیکه بگفته انبوه سازان ایرانی، سازندگان چینی در سوریه و الجزایر با متری ۳۵۰ تا ۴۰۰ دلار (حدود ۱۰ میلیون تومان) واحد مسکونی راه اندازی کردند. بدین سبب اگر چین بخواهد با کمتر از نصف قیمت در ایران خانه بسازد اساسا به دنبال آنست تا با روشهای دیگری همچون خرید نفت ارزان قیمت، هزینه های خودرا جبران کند.
در سند ۲۵ ساله همکاری ایران و چین، موضوع خانه سازی بطور مستقیم گنجانده نشده است. در این سند که هفتم فروردین امسال به امضای وزرای خارجه دو کشور رسید، در زمینه اقتصادی به همکاری دو کشور در زمینه های نفت، صنعت و معدن و حوزه های در رابطه با انرژی (نیرو، انرژی های تجدیدپذیر و...) اشاره شده اما درباب ساخت مسکن توافق مستقیم صورت نگرفته و فقط به شکل کلی، توسعه سواحل مکران یاد شده قرار گرفته است.
محمد اسلامی ـ وزیر سابق راه و شهرسازی ـ با رد در اولویت بودن شرکت های چینی در پروژه های کشور برمبنای قرارداد ۲۵ ساله اظهار داشته بود: «اصلا سند وارد این فاز نمی گردد. تعجب می کنم که عده ای نخوانده، ندیده و بدون اطلاع این مساله را تا به این اندازه و با این ابعاد مورد تحلیل قرار می دهند. این یک سند استراتژیک درحال مذاکره است و هر کشوری به منافع ملی خودش فکر می کند و حتما به این موضوعات باید بلندمدت فکر شود و پایه گذاری روابط بین کشورها باید طولانی مدت باشد تا بتوان این روابط را به پایداری رساند.»
از طرف دیگر چینی ها تجربه عمرانی مطلوبی در ایران ندارند. بزرگراه تهران ـ شمال را بعد از دو سال نیمه کاره رها کردند و سرانجام وزارت راه و شهرسازی، کار را پیمانکاران داخلی سپرد. از سال قبل نیز قرار شد تکمیل راه آهن اصفهان ـ قم ـ تهران را بر عهده بگیرند که به سبب مشکلات فاینانس شکل اجرائی به خود نگرفت.
یکی دیگر از بهانه های استفاده از چین برای طرحهای مسکن در ایران، کوتاه شدن مدت زمان اجرای پروژه است. اما واضح است که هر پروژه ای به تزریق منابع مالی بموقع نیاز دارد. تجربه مسکن مهر و مسکن ملی نشان داده بطور معمول متقاضیان در تامین آورده خود تعلل می کنند که به طولانی شدن پروسه اجرا می انجامد.
از معضلات پروژه های عمرانی، موانع تامین زمین و صدور پروانه است. هم اکنون برخی پروژه های اقدام ملی بعد از حدود دو سال با این دو معضل دست به گریبان هستند. پس بنظر می رسد فرقی نمی کند که سازنده ایرانی بسازد یا چینی. هیچ سازنده ای نمی تواند بدون زمین، جواز و پول کار کند. اما نکته ای که وجود دارد این است که دولت ایران گاهی با سازندگان خارجی بهتر از ایرانیها کنار می آید.
ایرج رهبر بیان می کند: در طرح مسکن مهر به شرکت ترکیه ای معافیتهای مالیاتی برای ورود ماشین آلات دادند؛ در صورتیکه شرکتهای ایرانی از این امکان محروم هستند. بدین سبب امکان رقابت از بین می رود. هرچند در مسکن مهر، خیلی از سازندگان ایرانی به خاطر آبرو و اعتبار خودشان پروژه ها را جمع و جور کردند. اما برخی مشکلات بعد از ۱۴ سال هنوز وجود دارد. بطور مثال بتازگی شرکت عمران پردیس برای پرداخت مطالبات پیمانکاران مسکن مهر این شهر، زمین و املاکی را با ۳۰ تا ۴۰ درصد بالاتر از قیمت واقعی در اختیار سازندگان قرار داده که به ضرر پیمانکاران است. همه شرایط رقابت بین سازندگان ایرانی و خارجی از بین رفته و معلوم است که در این شرایط ایرانیها نمی توانند دوام بیاورند.
این مطلب ارتباط با مشتری را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب