در گفتگو با مهر عنوان شد:
حقوق و دستمزد باید برمبنای كشش بنگاههای اقتصادی باشد
ارتباط با مشتری: نایب رییس اتاق بازرگانی ایران اظهار داشت: برخی مقامات دولتی و مجلس، بدون توجه به شرایط اقتصاد كلان و وضعیت بنگاهها، ارقام و اعدادی را برای افزایش مزدها اعلام می كنند كه جامعه كشش پذیرش آن را ندارد.
حسین سلاح ورزی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به چانه زنی ها برای افزایش دستمزد سالانه از طرف كارگران و كارفرمایان اظهار داشت: زمستان هر سال، همزمان با آغاز ماراتن گفتگوهای سه جانبه نهادهای كارگری، كارفرمایی و دولت بر سر تعیین حداقل مزد سال آینده كه عموما تا انتهای سال ادامه می یابد؛ در فضای گفتگوهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ایران، بازار مكاره ای باز برای خرید محبوبیت و فروش وعده های توخالی برپا می شود.
نایب رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و كشاورزی ایران اضافه كرد: گفتگوهای تعیین مزد، در واقع یك بهینه یابی برای محافظت كشور و جامعه، از دو لطمه اساسی اجتماعی و اقتصادی است؛ در صورتی كه از یكسو ارتقای سطح مزد باید كارگران شریف ایرانی و خانواده های آنان را در مقابل لطمه های اجتماعی ناشی از افت استانداردهای سطح زندگی بر اثر تورم محافظت كند و از طرف دیگر، باید بنگاهها و اقتصاد كشور را در مقابل ركود و بیكاری كه می تواند با افزایش مزد و در اثر افزایش هزینه های تولید كالا و خدمات احداث شود، محافظت كرد.
وی اشاره كرد: طبیعی است كه در این گفتگو، نمایندگان نهادهای كارگری و كارفرمایی هر یك به اقتضای منافع گروهی كه آنرا نمایندگی می كنند؛ دارای اختلاف موضع و نظرات متفاوت در مورد حداقل مزد و میزان افزایش آن باشند، ولی در نهایت هر دو گروه در كنار دولت، این گفتگو را برای محافظت كشور و جامعه، از لطمه های كوتاه مدت و طولانی مدت پیش می برند و همین انگیزه مشترك، راهبردی است كه در نهایت منجر به همگرایی نظرات و رسیدن به یك تفاهم می شود.
به گفته سلاح ورزی، در بازار مكاره حاشیه این گفتگوها اما، گروههای مختلفی از سیاستمداران حاضر در دولت و مجلس، فعالان سیاسی فاقد سمت رسمی، روشنفكران و حتی اقتصاددانان پیدا می شوند كه وعده فروشی به جامعه شریف كارگری را دستمایه خرید محبوبیت می كنند و در این راه، نه پشت سر نمایندگان نهادهای كارگری، بلكه جلوتر از آنها و در نقش دایه مهربان تر از مادر ظاهر می شوند؛ چراكه امیدوارند با این رفتارهای غیرمسئولانه، در جامعه كارگری و بخش های دیگری از افكار عمومی جامعه ایران برای خود شهرت و محبوبیتی دست و پا كنند.
وی گفت: این افراد و گروهها بدون توجه به شرایط اقتصاد كلان و وضعیت بنگاهها، ارقام و اعدادی را برای افزایش مزدها اعلام می كنند كه از قبل معلوم است جامعه كشش پذیرش آن اعداد را ندارد. بطور مثال یكی از نمایندگان مجلس تقاضا كرده است حداقل مزد كارگران در سال آینده معادل ۴ میلیون تومان شود كه با عنایت به عدد فعلی حداقل مزد نشان دهنده رشد ۱۶۰ درصدی است.
سلاح ورزی اظهار داشت: ارتقای سطح زندگی جامعه شریف و زحمتكش كارگری ایران، آرزوی هر كارفرمای جدی و مسئولی است؛ چونكه ارتقای سطح زندگی كارگران در عمل به معنای بهبود محیط روابط كار و فراهم شدن زمینه ارتقای بهره وری و رشد در كسب و كار است؛ اما، از طرف دیگر هم نمایندگان جامعه كارفرمایی و هم نمایندگان واقعی و دلسوز كارگران می دانند كه افزایش غیرمنطقی مزد با احداث ركود و بیكاری گسترده، پیش و بیشتر از آنكه به كارفرمایان آزار بزند زندگی كارگران را در مخاطره قرار می دهد و با همین نگاه، دو طرف اصلی این مذاكره در كنار دولت به دنبال رسیدن به یك تعادل منطقی و عملی هستند.
وی افزود: كاسبان بازار مكاره، محبوب هستند؛ ولی در این توهم به سر می برند كه با فشار به جامعه كارفرمایی برای افزایش غیرمنطقی مزد، علاوه بر محبوبیت شخصی، زندگی خوبی برای كارگران از جیب كارفرمایان خریده اند و به این ترتیب، در خیالاتشان خودرا معادل شخصیت های افسانه ای می بینند؛ اما، این شخصیت های وطنی غافل از این هستند كه اولا پیشنهادهای غیرواقع بینانه و غیرعملی آنها چیزی جز حسرت و تنش به جامعه نمی دهد و ثانیا اگر بر فرض محال، موفق به جا انداختن این پیشنهادها شوند، بهای موفقیتشان را نه از جیب كارفرما، بلكه بوسیله ركود و بیكاری از جیب كارگران پرداخته اند.
نایب رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و كشاورزی ایران اظهار داشت: یك راه این است كه نمایندگان نهادهای كارفرمایی، با طرح سنجیده و از پیش اندیشیده شده درباره شرایط موجود و توانایی ها و ناتوانی های كارفرمایان، به كارگران توضیح كامل داده و اجازه محبوبیت سازی را از این افراد و گروههاسلب كنند یا با برگزاری همایش های یك روزه و حتی میزگردهای كارشناسی با حضور نمایندگان نهادهای كارگری، كارفرمایی و دولت درباره شرایط كلان اقتصاد و لطمه های احتمالی ناشی از طرح های پوپولیستی و غیر اقتصادی، شفاف سازی كنند.
وی گفت: به هر حال تردیدی نیست كه باید در این باره بیشتر و مفیدتر صحبت شود تا ذهنیت سازی های لطمه رسان در محاق قرار قرار گیرند؛ چراكه تكه تكه كردن جامعه در ایام دشوار اقتصاد ایران و افزایش تعارض ها و تضادهای میان كارگران و كارفرمایان یك سم است كه باید آنرا جدی گرفت تا وحدت ملی لطمه نبیند و این روزهای سخت سپری شود؛ بدین سبب نمی توان با این استدلال كه پشتیبانی از كارگران حق افراد و گروهها است چیزی نگفت و كاری نكرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب